Ben çok küçükken annem, ilkokula başlarken sırtıma okul çantamı takti ve dedi ki :'Oğlum Hayatın yükünü sırtlanıyorsun.' O zamanlar anlamamıştım ben hayatın yükünü.Gülmüştüm ! Hayatın yükü birkaç kalem ve defterden mi ibaretti ? Sonra büyüdüm tabi.Ortaokula gittim. Sırtımdaki hayatın yükü gittikçe ağırlaştı ! Dedim annem haklıymış!Sonra liseye başladım. Çantamın yükü hafiflemeye başladi. Sonra hic cantataşımamaya başladım. Galiba Annem ilk defa yaniliyordu!Sonra üniversite yilları devam etti... Okul bitince anladim ;annem yine hakliydi. Vehayatin yükü sırtımdaydı. Meğersem çanta değilmiş ağır olan ! Hayatin yükü; eğitimhayatina başladiğimda sırtladığım her şeymiş ,yaşadığım tüm deneyimlermis... Gercekhayatın kendisiymiş ! Siz okula yeni başlayan gençler ! Hayatın yükünü taşımaya hazirmisiniz ? Biz ilkokula giderken kitaplarimızı defterlerimizi kaplardık. O bizim için ayrıbir ritüeldi. Çünkü bize ait olan bir şeydi ! Etiketi de üstüne yapıştirdık mi tamam o artikbizimdi!Peki simdi ? Kitaplar bedava olmuş ama hiçbir önemi yok. Kolay sahip olmakolay vazgecmeyi de pesinden getiriyor. Sonra bizim boynumuza astığımız silgimizvardi.Sanirim yanlış yapmamak bizim için o zamanlar çok önemliydi.Çünkü yanlışı deneyimliyorduk ve silgimizle siliyorduk. Şimdilerde ne silgi kaldı nede yanlişa verilen önem. Çantayı anneler taşıyor çocukların yerine. Çocuklarasorumluluk verilmiyor. Onlarin yerine onların sesi olarak konuşuyor aileler . Böylelikleçocuk kendi haklarını aramayı unutuyor ve toz pembe bir koruyucu bulutun icerisindeyaşıyor. Eğer iyi not alırsa bu çocuktan biliniyor. Eğer kötü not alırsa 'hoca çocuğumatakti'oluyor. Çocuk her zaman haklı. Hocalar ise 'tu kaka' oluyor. lyi ve güzelinpesinden gitmek öğretiliyor çocuğa. Doğru ve deneyim ise gereksiz bir eylem.Cocuklarartik oyun da oynamıyorlar . Beden dersinin eskisi kadar önemi kalmadi. Çünkübedensel yapılan tüm aktivitelerden kaçtı bizim güzelim cocuklar! Varsa yoksa internet...Yerlerinden kalkmadan bir tuşla hallettiler her şeyi. Sizce bu taşimadıklaricantalardan kaynaklaniyor olabilir mi?Liseye gelip de okuma yazma bilmeyen çocuklar var .Peki soruyorum size?Hayatın yükünü sırtlamasına engel olanlar kim? Ben küçükken hikayeler anlatiyorduannem:' Ağustos Böceği ile Karınca.' Tüm kış boyunca çalışır didinir yaz icin kendineerzak toplardi Karinca. Ağuıstos böceği ise yaz boyunca saz çalar şarkı söyler veöterdi. Şimdi bakıyorum da etrafımda bir süre ağustos böceği var ! Ama yazik artikötmüyorlar da sadece her şeyi hazır olarak önlerine bekliyorlar. Aslında cocuklardanhep korkarim ben. Onlar hep doğruyu söyler: ' Anne bunu sevmedim ,bu gitsin , uffburası çok kötü kokuyor ... Yani çocuklar kendini ifade edebiliyorlardi okula gitmedenönce! Ama büyüdüklerinde kendini ifade etmiyorlar.Neden? Artık 'Kral Çıplak !'diyebağıran cesur çocuklarımız yok. Onlar da sürüye kapılmış ve olmayan kiyafetleri övüpduruyorlar.Artik rahat birakalım çocuklarımızı ! Sırtlarındaki çantanın ağırlığınıhissetsinler ve belki bir gün yine öter Ağustos Böcekleri..
