Türk milletinin bağımsızlık ruhunu mısralara döken, inancı ile kalemi arasında asla mesafe koymayan büyük dava adamı Mehmet Âkif Ersoy, 27 Aralık 1936’da Hakk’ın rahmetine kavuştu. Vefatının yıl dönümünde, yalnızca bir şairi değil; bir ahlak timsalini, bir fikir adamını ve milletin vicdanını anıyoruz.
Mehmet Âkif, zor zamanların adamıydı. Kalemini hiçbir zaman şahsi menfaatler için kullanmadı. Yazdığı her dize, yaşadığı hayatın bir yansıması oldu. Onun şiirlerinde yapmacıklık yoktu; samimiyet, hakikat ve sorumluluk vardı. “Sözüm odun gibi olsun, hakikat olsun tek” derken, edebiyatı bir süs değil, bir mücadele aracı olarak gördüğünü açıkça ortaya koyuyordu.
Millî Mücadele yıllarında cepheden cepheye koşan Âkif, vaazlarıyla milleti ayağa kaldırdı, yazılarıyla umudu diri tuttu. Ve hiç şüphesiz, İstiklâl Marşı ile bu milletin bağımsızlık karakterini tarihe not düştü. O marşı bir ödül karşılığı değil, milletine bir emanet olarak yazdı. Bugün her okunduğunda, bir milletin ayağa kalkışını hatırlatan bu eser, Âkif’in milletine bıraktığı en büyük mirastır.
Mehmet Âkif Ersoy, sadece yaşadığı döneme değil, bugüne ve yarına da seslenen bir isimdir. Ahlâk, adalet, çalışkanlık ve vatan sevgisi onun fikir dünyasının temel taşlarıdır. Safahat’ta anlattığı toplum, aslında hâlâ bize ayna tutmaktadır.
Vefatının yıl dönümünde Mehmet Âkif’i anmak, yalnızca geçmişi yad etmek değildir. Onun ideallerini, duruşunu ve samimiyetini yeniden hatırlamak; bu topraklara karşı olan sorumluluğumuzu bir kez daha idrak etmektir.
Ruhu şad olsun.
Allah bu millete bir daha İstiklâl Marşı yazdırmasın.
